W programowaniu komputerowym leniwa inicjalizacja jest taktyką opóźniania tworzenia obiektu, obliczania wartości lub innego kosztownego procesu do momentu, gdy jest to potrzebne po raz pierwszy. Jest to rodzaj leniwej oceny, która odnosi się konkretnie do tworzenia instancji obiektów lub innych zasobów.
Co to jest leniwa inicjalizacja w Javie?
Technika leniwej inicjalizacji polega na sprawdzeniu wartości pola klasy, gdy jest ono używane. Jeśli ta wartość jest równa null, to pole zostaje załadowane odpowiednią wartością, zanim zostanie zwrócone. Oto przykład: // Program Java do zilustrowania.
Czy leniwa inicjalizacja jest dobra?
Inicjowanie z opóźnieniem jest używane głównie w celu poprawy wydajności, uniknięcia marnotrawstwa obliczeń i zmniejszenia wymagań dotyczących pamięci programu. Oto najczęstsze scenariusze: Gdy masz obiekt, którego utworzenie jest drogie, a program może go nie używać.
Co to jest leniwa inicjalizacja C++?
Inicjalizacja z opóźnieniem jest jednym z tych wzorców projektowych, które są używane w prawie wszystkich językach programowania. Jego celem jest przesunięcie konstrukcji obiektu do przodu w czasie Jest to szczególnie przydatne, gdy tworzenie obiektu jest drogie i chcesz odroczyć go tak późno, jak to możliwe, lub nawet całkowicie pominąć.
Co to jest leniwa inicjalizacja w Singleton?
Inicjowanie z opóźnieniem: W tej metodzie obiekt jest tworzony tylko wtedy, gdy jest potrzebny Może to zapobiec marnowaniu zasobów. Wymagana jest implementacja metody getInstance, która zwraca instancję. Istnieje zerowa kontrola, jeśli obiekt nie zostanie utworzony, utwórz, w przeciwnym razie zwróć poprzednio utworzony.
