przym. Wywoływanie lub wywoływanie irytacji; denerwujące: dokuczliwe opóźnienia. vex·a′ tious·ly przysł. dokuczliwość n.
Co oznacza denerwacja?
1a: powodować irytację: niepokojące i dokuczliwe opóźnienia. b: ma na celu nękanie dokuczliwego procesu sądowego. 2: pełna nieładu lub stresu: zamęczała dokuczliwy okres w jej życiu.
Jaki jest rzeczownik oznaczający dokuczliwy?
dokuczliwie, przysłówek dokuczliwość, rzeczownik.
Jaka jest etymologia dokuczliwego?
c. 1400, od starofrancuskiego vexacion „napastowanie, nękanie; obrażanie, afront” lub bezpośrednio z łaciny vexationem (mianownik vexatio) „rozdrażnienie, nękanie; cierpienie, kłopoty”, rzeczownik działania z przeszłości imiesłów rdzenia vexare „nękać, nękać” (patrz vex).
Która część mowy jest dokuczliwa?
VEXATIOUS ( adjective) definicja i synonimy | Słownik Macmillana.