Historia. Ambrotyp był oparty na procesie kolodionu mokrej płyty wynalezionym przez Fredericka Scotta Archera Ambrotypy były celowo niedoświetlonymi negatywami wykonanymi w tym procesie i zoptymalizowanymi do oglądania jako pozytywy. W Stanach Zjednoczonych ambrotypy po raz pierwszy weszły do użytku na początku lat 50. XIX wieku.
Do czego używano ambrotypii?
Proces ambrotypii (opatentowany przez amerykańskiego fotografa Jamesa Ambrose Cutting w 1854 r.) był szczególnym wariantem procesu, w którym użyto kanadyjskiego balsamu do uszczelnienia płyty kolodionowej na szkle nakrywkowym. Są to najczęściej spotykane w Ameryce.
Co jest wyjątkowego w ambrotypii?
Podobnie do wydruków na papierze, ambrotypy są oglądane w świetle odbitym i są unikalnymi oryginałami, co oznacza, że można je kopiować tylko za pomocą aparatu fotograficznegoTo samo dotyczy różnych innych form fotografii, takich jak zdjęcia polaroidowe, dagerotypy i nie tylko.
Kiedy po raz pierwszy użyto ambrotypii?
James Ambrose Cutting opatentował proces ambrotypii w 1854. Ambrotypy były najbardziej popularne w połowie lat pięćdziesiątych XIX wieku do połowy lat sześćdziesiątych XIX wieku.
Kiedy dagerotypy przestały być używane?
Do roku 1850 w samym Nowym Jorku było ponad 70 studiów dagerotypowych. Popularność dagerotypu spadła w późnych latach pięćdziesiątych, kiedy udostępniono ambrotypię, szybszy i tańszy proces fotograficzny. Kilku współczesnych fotografów ożywiło ten proces.
