W porównaniu z epoką baroku, muzyka klasyczna ma generalnie lżejszą, czystszą fakturę i jest mniej złożona. Muzyka barokowa jest często polifoniczna, podczas gdy klasyczna jest głównie homofoniczna. … Tekstura zmienia się w tej części, szczególnie przy dodawaniu i odejmowaniu instrumentów.
Jaką fakturę ma muzyka klasyczna?
Muzyka klasyczna ma lżejszą, wyraźniejszą fakturę niż muzyka barokowa i jest mniej złożona. Jest to głównie homofonic-melodia ponad akompaniamentem akordowym (ale kontrapunkt bynajmniej nie jest zapomniany, zwłaszcza w dalszej części okresu).
Która muzyka ma fakturę polifoniczną?
Tekstura polifoniczna, zwana także polifonią, jest najmniej popularną z trzech głównych tekstur formalnych. Pozostałe dwa typy przewyższają fakturę monofoniczną i homofoniczną. Polifonia jest najczęściej kojarzona z muzyką barokową i renesansową, a także z muzyką kompozytora Jana Sebastiana Bacha.
Czym jest tekstura w epoce klasycznej?
Tekstura w okresie klasycznym była głównie homofoniczna (podczas gdy dzieła epoki baroku były polifoniczne). Nacisk położono na jasno określone frazy, melodyjne melodie, elastyczne rytmy (mniej motoryczne niż w muzyce epoki baroku), większą i zróżnicowaną dynamikę oraz większe, bardziej standardowe i zintegrowane orkiestry.
Czym jest polifonia w muzyce klasycznej?
Polifonia, w muzyce, jednoczesne połączenie dwóch lub więcej tonów lub linii melodycznych (termin pochodzi od greckiego słowa oznaczającego „wiele dźwięków”). Tak więc nawet pojedynczy interwał złożony z dwóch jednoczesnych tonów lub akord z trzech jednoczesnych tonów jest szczątkowo polifoniczny.
