Kolektywizacja, polityka przyjęta przez rząd sowiecki, prowadzona najintensywniej między 1929 a 1933, w celu przekształcenia tradycyjnego rolnictwa w Związku Radzieckim i zmniejszenia potęgi ekonomicznej kułaków (zamożnych chłopów).
Jak długo trwała kolektywizacja?
Oś czasu kolektywizacji 1927–1939 Ignorowane. 1928 Braki żywności. Policja konfiskowała żywność i wywoziła ją do miast. 1929 Stalin ogłosił przymusową kolektywizację, wymuszaną przez wojsko.
Dlaczego kołchozy upadły?
Obwiniając niedobory sabotażu kułaków, władze faworyzowały obszary miejskie i wojsko w rozdzielaniu zebranych zapasów żywności. Wynikające z tego straty życia szacuje się na co najmniej pięć milionów. Aby uciec od głodu, duża liczba chłopów porzuciła kołchozy dla miast.
Ilu kułaków zginęło podczas kolektywizacji?
W procesie kolektywizacji, na przykład, 30 000 kułaków zostało zabitych bezpośrednio, w większości rozstrzelanych na miejscu. Około 2 mln zostało przymusowo deportowanych na daleką północ i na Syberię.
Czy kolektywizacja była porażką?
Społecznie można powiedzieć, że kolektywizacja była porażką. Wywołało to duży opór i gwałtowny sprzeciw wobec, a usiłując nie oddawać swoich upraw i zwierząt gospodarskich, rolnicy spalili swoje uprawy i zabili zwierzęta.