Koncepcja demencji istnieje od wczesnych cywilizacji. Starożytni filozofowie postrzegali rozkład psychiczny jako normalną część starzenia się. Częstość występowania i badania nad demencją wzrosły wraz z wydłużaniem się życia ludzi.
Jak nazywano demencję lata temu?
Emil Kraepelin (1856–1926), lekarz z Niemiec, w 1910 roku sklasyfikował demencję na demencję starczą i demencję przedstarczą. Jako pierwszy nazwał tę chorobę „ choroba Alzheimera ', za Aloisem Alzheimerem (1864-1915), który jako student odkrył patologiczne cechy demencji przedstarczej.
Dlaczego demencja się nasila?
Dzięki postępom w medycynie więcej osób niż kiedykolwiek przeżywa choroby serca, udary i wiele nowotworów. Wiek jest największym czynnikiem ryzyka demencji, więc ponieważ coraz więcej ludzi żyje dłużej, liczba osób zapadających na demencję rośnie.
W jakim momencie pacjenci z demencją potrzebują całodobowej opieki?
Chorzy na Alzheimera w późnym stadium stają się niezdolni do funkcjonowania i ostatecznie tracą kontrolę nad ruchem Potrzebują 24-godzinnej opieki i nadzoru. Nie są w stanie komunikować się, nawet dzielić się bólem i są bardziej podatne na infekcje, zwłaszcza zapalenie płuc.
Czego nie powinieneś mówić osobie z demencją?
Oto kilka rzeczy, o których należy pamiętać, aby nie mówić komuś z demencją, i co możesz powiedzieć zamiast tego
- „Mylisz się” …
- „Pamiętasz…?” …
- „Oni odeszli”. …
- „Mówiłem ci…” …
- „Co chcesz zjeść?” …
- „Chodź, załóżmy buty i do samochodu, musimy iść do sklepu po zakupy.”