Więc Alfred P. Sloan, dyrektor generalny General Motors, i jego koledzy wpadli na radykalnie nowy pomysł, który zmieni nie tylko branżę motoryzacyjną, ale całą gospodarkę: planowane starzenie się. GM po prostu przekona klientów, że jeden samochód na całe życie to za mało.
Gdzie zaczęło się planowane przestarzałość?
Chociaż termin „planowane starzenie się” nie wszedł do powszechnego użytku aż do lata 50., strategia ta przeniknęła do społeczeństw konsumpcyjnych. W różnych formach, od subtelnej po niesubtelną, planowana przestarzałość wciąż istnieje w dzisiejszych czasach.
Dlaczego zaczęło się planowane przestarzałość?
Pierwotnie podejście to było związane z polityką amerykańskich producentów samochodów, aby co roku zmieniać swoje modele, aby stworzyć zachętę do kupowania nowych samochodówBulow (1986) przeanalizował to tak zwane planowane starzenie się, produkcję towarów o nieekonomicznie krótkim okresie użytkowania, tak aby klienci musieli dokonywać powtórnych zakupów.
Kto forsował koncepcję planowanego starzenia się w przemyśle samochodowym?
Istnieją dwie struktury amortyzacji, które są zakodowane w „DNA” samochodów, że tak powiem. Te dwa systemy należą do jednej kategorii zwanej planowanym starzeniem się. To zdanie „Planowana przestarzałość” zostało wymyślone przez amerykańskiego projektanta przemysłowego Brooksa Stevensa.
Jaka jest główna intencja planowanego starzenia się?
Planowane starzenie się opisuje strategię celowego zapewnienia, że bieżąca wersja danego produktu stanie się nieaktualna lub bezużyteczna w określonym czasie Ten proaktywny ruch gwarantuje, że konsumenci będą szukać zamienników w przyszłości, zwiększając w ten sposób popyt.
