Figurka Wenus datowana na 28 000–25 000 p.n.e. znaleziona w Willendorf w Austrii; w Muzeum Historii Naturalnej w Wiedniu. Sugeruje się, że jest postacią płodności, totemem szczęścia, symbolem bogini matki lub afrodyzjakiem stworzonym przez mężczyzn dla uznania mężczyzn.
Co przedstawiały figurki Wenus?
Podczas gdy toczy się wiele akademickich debat na temat tego, co figurki Wenus przedstawiały w oczach ich starożytnych rzeźbiarzy, wielu badaczy zinterpretowało zmysłowe cechy posągów jako symbole płodności, seksualności, piękna i macierzyństwa.
Do czego najprawdopodobniej wykorzystano Wenus z Willendorfu?
Wenus z Willendorfu to wersja czaru płodności. Może być noszony jako amulet lub seksualny urok szczęścia.
Jaki był cel posągów Wenus?
Tradycyjnie zakładano, że figurki Wenus zostały stworzone przez mężczyzn, aby służyć męskim celom jako erotyczne przedstawienie seksualności, piękna i płodności Ten androcentryczny pogląd na Wenus został poparty zarówno w stypendium archeologicznym, jak i historii sztuki.
Czym była pierwotnie namalowana Wenus z Willendorfu?
Wenus Willendorf został pierwotnie pomalowany naturalnym pigmentem ochry w kolorze czerwonym. Wykonany jest z wapienia i ma prawie 5 cali wysokości. Z przerysowanymi częściami kobiecymi uważa się, że postać jest jakąś boginią, być może symbolizującą płodność. Odkryto go w Austrii w 1908 roku.
