Podsumowanie lekcji. Stygmatyzacja to rodzaj zawstydzania, który może prowadzić sprawcę do popełnienia większej liczby przestępstw w przyszłości, podczas gdy zawstydzanie reintegracyjne przedstawia sprawcy dezaprobatę jego rówieśników, ale zrozumienie, że może on wrócić do grupa po rozpoznaniu konsekwencji i wpływu jego działań.
Co to jest stygmatyczne zawstydzanie?
Stygmatyczne zawstydzanie to to, co amerykańscy sędziowie stosują, gdy przestępca umieszcza na jego posesji tabliczkę z napisem „mieszka tu brutalny przestępca”, albo naklejkę na zderzaku jego samochodu „Jestem pijanym kierowcą”. Stygmatyczne zawstydzanie ma na celu wyróżnienie sprawcy jako wyrzutka na resztę życia sprawcy.
Jaka jest koncepcja reintegracyjnego zawstydzenia?
W kryminologii reintegracyjna teoria zawstydzania podkreśla znaczenie wstydu w karaniu kryminalnym. Teoria głosi, że kary powinny skupiać się na zachowaniu sprawcy, a nie na jego cechach.
Jaka jest różnica między stygmatyzacją a reintegracyjnym zawstydzaniem?
Stygmatyzacja to lekceważące zawstydzanie; sprawca jest traktowany jako osoba zła. Stygmatyzacja jest bezlitosna - sprawca zostaje z piętnem na stałe, podczas gdy reintegracyjne zawstydzanie jest wybaczenie - ceremonie poświadczające odstępstwo są kończone ceremoniami poświadczającymi odstępstwo.
Kto powiedział, że zawstydzanie może być albo stygmatyzujące, albo reintegracyjne?
Część 1: Opis teorii Zawstydzanie reintegracyjne samo w sobie jest całkiem nową teorią. Został stworzony po raz pierwszy w 1989 roku przez John Braithwaite jako alternatywa dla teorii etykietowania.
