Niniejsza specyfikacja RFC została sporządzona w 1996, kiedy stało się jasne dla operatorów internetowych, że przestrzeń adresowa IPv4, składająca się z 4, 294, 967, 296 unikalnych adresów, nie jest wystarczająca do zaadresuj każdy komputer na świecie.
Dlaczego istniała RFC w 1918 roku?
RFC 1918 został wykorzystany do stworzenia standardów, według których sprzęt sieciowy przypisuje adresy IP w sieci prywatnej. Sieć prywatna może używać jednego publicznego adresu IP. RFC rezerwuje następujące zakresy adresów IP, które nie mogą być routowane w Internecie: 10.0.
Który zestaw jest prawidłowym zakresem adresów 1918?
RFC 1918 definiuje następujące zakresy adresów jako prywatne, 10.0. 0.0/8 (adresy 10.0. 0.0 do 10.255.
Jakie są 3 zakresy prywatnych adresów IP?
Urząd ds. numerów przydzielonych w Internecie (IANA) zarezerwował następujące trzy bloki przestrzeni adresowej IP dla prywatnych łączy internetowych:
- 10.0. 0,0 - 10,255. 255.255 (10.0. 0.0/8 prefiks)
- 172.16. 0,0 - 172,31. 255.255 (172.16. 0.0/12 prefiks)
- 192.168. 0,0 - 192,168. 255.255 (192.168. 0.0/16 prefiks)
Ile jest adresów IPv4?
Istnieje tylko około 4,3 miliarda możliwych adresów IPv4, które inżynierowie zakładali, że w latach 90. będą więcej niż wystarczające. W przypadku IPv6 istnieje około 340 bilionów bilionów bilionów kombinacji - konkretnie: 340, 282, 366, 920, 938, 463, 463, 374, 607, 431, 768, 211, 456.
