Boazeria z zatopionymi ramami kwadratów lub prostokątów była popularna w XVI i XVII wieku i jest szczególnie odpowiednia do renowacji wiejskiego dworku.
Jaka epoka była boazerią?
Typowe zastosowanie boazerii pojawia się we wczesnym angielskim renesansie rezydencjach, w których zainstalowano dębowe panele o wysokości 8 lub 10 stóp (2,5 do 3 m) i zawieszono je na obrazach lub zbroja. Francuski odpowiednik boazerii to boiserie.
Czy boazeria to klasyka?
Boazeria z desek beadboardowych, która ma swoje korzenie w XIX-wiecznym stylu wiktoriańskim i wiejskim, jest klasyczną okładziną ścienną do nieformalnych przestrzeni, takich jak kuchnie, łazienki i tylne korytarze.
Kiedy beadboard stał się popularny?
Beadboard stał się bardzo popularny na początku XX wieku, kiedy był używany w bardziej nieformalnych obszarach domu. Stworzony z drewna, które zostało z innych projektów, stał się oszczędnym sposobem na zwiększenie zainteresowania różnymi częściami domu. Wciąż jest to oszczędny sposób na zwiększenie zainteresowania.
Kiedy wynaleziono boazerię?
Ludzie często chcą umieścić boazerię w różnych pokojach, aby zwiększyć atrakcyjność architektoniczną… ale rzadko wiedzą, jak to nazwać. Boazeria była terminem używanym w XIV wieku z germańskim pochodzeniem szlachetnego dębu… typowo używanym do paneli. Termin ten stał się później powszechny w znaczeniu „drewniane panele na ścianach”.
