Gaśnica to aktywne urządzenie przeciwpożarowe używane do gaszenia lub kontrolowania małych pożarów, często w sytuacjach awaryjnych. Nie jest przeznaczony do użycia w przypadku pożaru poza kontrolą, takiego jak ten, który sięga sufitu, zagraża użytkownikowi lub w inny sposób wymaga wiedzy straży pożarnej.
Kiedy wynaleziono pierwszą gaśnicę?
Przenośna gaśnica ciśnieniowa „Extincteur” została wynaleziona przez brytyjskiego kapitana George'a Williama Manby'ego i zademonstrowana w 1816 przed „Komisarzami ds. Koszar”; składał się z miedzianego naczynia z 3 galonami (13,6 litra) roztworu popiołu perłowego (węglanu potasu) zawartego w sprężonym …
Kiedy powstała nowoczesna gaśnica?
Pierwsza wersja nowoczesnej przenośnej gaśnicy została wynaleziona przez kapitana George'a Williama Manby'ego w 1819, składająca się z miedzianego naczynia o pojemności 3 galonów (13,6 litra) popiołu perłowego (węglanu potasu) pod ciśnieniem sprężonego powietrza.
Gdzie po raz pierwszy użyto gaśnicy?
Pierwsza gaśnica, co do której istnieje jakikolwiek zapis, została opatentowana w Anglii w 1723 roku przez Ambrose'a Godfreya, sławnego ówczesnego chemika. Składał się z beczki z płynem gaśniczym zawierającej cynową komorę prochu.
Czym były wypełnione stare gaśnice?
Szklane „granaty ogniowe” były wypełnione słoną wodą lub czterochlorkiem węgla (znajdującym się również w wielu wczesnych gaśnicach kanistrów). Siedzieli w nawiasach na ścianie w pobliżu miejsca, w którym przypuszczalnie mógł nastąpić pożar.
