Istniały dwie pary edylów: pierwszymi byli „edylowie plebejscy” (łac. edylowie plebiscy), a posiadanie tego urzędu ograniczało się do plebejuszy; pozostali dwaj byli „aediles curule” (łac. ediles curules), dostępnymi zarówno dla plebejuszy, jak i patrycjuszy, w naprzemiennych latach.
Kim byli edylowie w starożytnym Rzymie?
Aedile, łac. Aedilis, liczba mnoga Aediles, (od łacińskiego aedes, „świątynia”), sędzia starożytnego Rzymu, który pierwotnie zarządzał świątynią i kultem Ceres Na początku edylami byli dwaj urzędnicy plebejuszy, stworzeni w tym samym czasie co trybuni (494 pne), których świętość dzielili.
Co Cezar zrobił jako edyl?
W 65 roku p.n.e. Cezar został edylem - ważnym rzymskim sędzią pokoju - i produkował wystawne gry w Circus Maximus, które przyciągnęły go do opinii publicznej, ale wpędziły go w długi. Dwa lata później został wybrany na Pontifexa Maximusa.
Kto był trybunem w starożytnym Rzymie?
Tribune to tytuł różnych urzędów w starożytnym Rzymie, z których dwa najważniejsze to tribuni plebis i tribuni militum. Trybuny wojskowe były odpowiedzialne za wiele obowiązków administracyjnych i logistycznych i mogły kierować sekcją legionu pod konsulem, a nawet dowodzić nim samotnie na polu bitwy.
Jaka była rola trybunów w republice rzymskiej?
Przez większość historii Rzymu kolegium składające się z dziesięciu trybunów plebsu służyło jako kontrola autorytetu senatu i corocznych sędziów, sprawując władzę ius intercessionis interweniować w imieniu plebejuszy i zawetować niekorzystne ustawodawstwo.
