Soczewka achromatyczna lub achromat to soczewka zaprojektowana w celu ograniczenia efektów aberracji chromatycznej i sferycznej. Soczewki achromatyczne są korygowane, aby ustawić ostrość na dwóch długościach fal na tej samej płaszczyźnie.
Kiedy wynaleziono soczewki achromatyczne?
Wynalezienie soczewek achromatycznych
Dopiero 1770 Jan i Harmanus van Deyl (lub Deijl) stworzyli pierwszy obiektyw mikroskopu achromatycznego, a w 1774 roku, Benjamin Martin (1704–1782) po raz pierwszy zastosował w mikroskopie system soczewek achromatycznych składający się ze szkieł koronowych i krzemiennych.
Kto wpadł na pomysł achromatycznego obiektywu?
Powszechnie używane jako obiektywy małych refraktorów, soczewka achromatyczna (lub achromat) została wynaleziona w 1729 roku przez angielskiego optyka Chestera Moora Halla (1703–71) i po raz pierwszy wyprodukowana komercyjnie przez J. Dollond w 1758 r. Posiada jeden element ze szkła koronowego, a drugi ze szkła krzemiennego.
Kto jako pierwszy zastosował system soczewek achromatycznych w mikroskopie?
Kolejny ważny krok w historii mikroskopu nastąpił kolejne 100 lat później, wraz z wynalezieniem soczewki achromatycznej przez Charlesa Halla, w latach 30. XVIII wieku.
Kto wynalazł mieszankę lub soczewkę achromatyczną?
Początki soczewek achromatycznych sięgają roku 1733. W tym czasie optyk George Bass, zgodnie z instrukcjami Chester Moore Hall, wyprodukował i sprzedał takie soczewki. Jednak John Dollond, angielski optyk, był pierwszą osobą, która opatentowała soczewkę achromatyczną w 1758 roku.
