Podczas II wojny światowej zakłady optyczne Zeiss w Jenie, Niemcy, były pierwszym producentem, który zastosował praktyczną optykę kontrastu fazowego w swoich mikroskopach. Bezpośredni wpływ na badania biologiczne był znaczący, a szerokie zastosowanie tej techniki trwa do dnia dzisiejszego.
Kiedy wynaleziono mikroskopię z kontrastem fazowym?
Najłatwiejszym i najczęstszym sposobem obrazowania próbek biologicznych jest użycie kontrastu fazowego, który jest specjalną metodą obrazowania wzmacniającą kontrast dla mikroskopów w świetle przechodzącym, wynalezioną przez Fritsa Zernike (1888-1966) w 1932[1] i wprowadzony do praktyki mikroskopowej przez Augusta Köhlera (1866-1948) i Loosa w 1941 roku [2, 3].
Kto odkrył mikroskop z kontrastem fazowym w 1932 roku?
1900. 1903: Richard Zsigmondy opracował ultramikroskop zdolny do badania obiektów poniżej długości fali światła. W tym celu zdobył w 1925 roku Nagrodę Nobla w dziedzinie chemii. 1932: Frits Zernike wynalazł mikroskop z kontrastem fazowym, który umożliwił badanie bezbarwnych i przezroczystych materiałów biologicznych.
Jaki rodzaj mikroskopu został wynaleziony w latach trzydziestych przez Fritsa Zernike?
Świetna robota Panie. Frits Zernike (holenderska wymowa: [frɪts ˈzɛrnikə]; 16 lipca 1888 – 10 marca 1966) był holenderskim fizykiem i laureatem Nagrody Nobla w dziedzinie fizyki w 1953 roku za wynalezienie mikroskopu kontrastu fazowego.
Jaki mikroskop jest używany w kontraście fazowym?
Kontrast fazowy jest idealny dla cieńszych próbek, dlatego można zastosować system mikroskopu odwróconego. Daje to dodatkową korzyść w postaci większej przestrzeni roboczej. Kontrast fazowy można również zainstalować w mikroskopach pionowych.
