John Cage jest uważany za pioniera nieokreśloności w muzyce. Począwszy od wczesnych lat pięćdziesiątych, termin ten zaczął odnosić się do (głównie amerykańskiego) ruchu, który wyrósł wokół Cage.
Czym jest nieokreśloność znana również w muzyce?
Autor: Redakcja Encyklopedii Britannica | Zobacz historię edycji. muzyka aleatoryczna, zwana także muzyką przypadku, (aleatoryczną od łacińskiego alea, „kostka”), muzyka XX wieku, w której wykonawca pozostawił przypadkowe lub nieokreślone elementy.
Kto wynalazł aleatoryk?
Nowoczesne zastosowanie. Najwcześniejsze znaczące zastosowanie cech aleatorycznych można znaleźć w wielu kompozycjach American Charles Ives na początku XX wieku. Henry Cowell zaadoptował idee Ivesa w latach 30. XX wieku, w takich utworach jak Mosaic Quartet (Kwartet smyczkowy nr
Kto wynalazł muzykę kontrolowaną przez przypadek?
Pod koniec studiów nad filozofią indyjską i buddyzmem zen Cage wpadł na pomysł muzyki aleatorycznej lub kontrolowanej przez przypadek, którą zaczął komponować w 1951 roku. I Ching, starożytny chiński klasyczny tekst o zmieniających się wydarzeniach, stał się standardowym narzędziem Cage'a do komponowania na resztę jego życia.
Skąd wzięła się muzyka losowa?
W 1958 r. John Cage wygłosił dwa wykłady w Europie, pierwszy w Darmstadt, Niemcy, zatytułowany po prostu Nieokreśloność, a drugi w Brukseli, Belgia, zatytułowany Nieokreśloność: nowy aspekt formy w muzyce instrumentalnej i elektronicznej.