Logo pl.boatexistence.com

Która makrocząsteczka składa się na kapsomer?

Spisu treści:

Która makrocząsteczka składa się na kapsomer?
Która makrocząsteczka składa się na kapsomer?

Wideo: Która makrocząsteczka składa się na kapsomer?

Wideo: Która makrocząsteczka składa się na kapsomer?
Wideo: Beginners Guide to MACROMOLECULES 2024, Może
Anonim

Główne białko kapsydu, VP5 (149 kDa) , tworzy obie struktury kapsomerów, pentony i heksony, heksony W biologii molekularnej białko heksonu to główne białko płaszcza znalezione w adenowirusach. … 240 kopii heksonu, które są produkowane, jest zorganizowanych w taki sposób, że po 12 leży na każdej z 20 ścianek. Centralne 9 heksonów w fasetce jest połączonych ze sobą przez 12 kopii polipeptydu IX. https://en.wikipedia.org › wiki › Hexon_protein

Białko heksonu – Wikipedia

które zawierają odpowiednio pięć i sześć monomerów VP5. W kapsydzie pentony znajdują się w wierzchołkach dwudziestościanów 5-krotnych, podczas gdy heksony tworzą ściany i krawędzie.

Z czego zrobiony jest kapsomer?

Kasomer pentonu składa się z włókien homotrimerycznych i homopentamerycznej podstawy pentonowej w 12 wierzchołkach dwudziestościanu. Wraz z błonnikiem zasada pentonowa odgrywa główną rolę w internalizacji komórkowej Ad.

Jaka jest struktura adenowirusa?

Cząstka adenowirusa składa się z ikozaedrycznej otoczki białkowej otaczającej rdzeń białkowy, który zawiera liniowy, dwuniciowy genom DNA (Rys. 67-2). Powłoka o średnicy od 70 do 100 nm składa się z 252 strukturalnych kapsomerów.

Jakie białka znajdują się w kapsydzie?

3.1 Białka kapsydowe

Białka kapsydowe, oznaczone jako VP1, VP2, VP3 i VP4, są ważnymi składnikami zakaźnych wirionów. Chronią genomy wirusowe podczas wchodzenia i wychodzenia z komórek gospodarza, a także mogą modulować aktywność i specyficzność wirusowych kompleksów replikacyjnych.

Jak powstają kapsydy?

Tworzenie kapsydu następuje poprzez proces nukleacji napędzany przez korzystną energię wiązania między białkami kapsydu (Zandi et al., 2006). W odpowiednich warunkach montażu fluktuacje termiczne powodują powstawanie małych częściowych skorup, które mają tendencję do ponownego rozpuszczania się, chyba że osiągną minimalny rozmiar krytyczny.

Zalecana: