Chociaż pierwsze systematyczne ujęcie utylitaryzmu zostało opracowane przez Jeremy'ego Benthama (1748–1832), podstawowe spostrzeżenie motywujące teorię pojawiło się znacznie wcześniej. Ten wgląd polega na tym, że moralnie właściwe zachowanie nie zaszkodzi innym, ale zamiast tego zwiększy szczęście lub „użyteczność”.
Jaka jest zasada użyteczności w filozofii?
Zasada użyteczności stwierdza że działania lub zachowania są słuszne, o ile promują szczęście lub przyjemność, a złe, ponieważ mają tendencję do powodowania nieszczęścia lub bólu … Wielu utylitarystów uważa, że przyjemność i ból są stanami obiektywnymi i mogą być mniej lub bardziej skwantyfikowane.
Kto stworzył zasadę użyteczności?
Na przykład Jeremy Bentham, twórca utylitaryzmu, opisał użyteczność jako „właściwość w jakimkolwiek przedmiocie, dzięki której ma ona tendencję do przynoszenia korzyści, korzyści, przyjemności, dobra lub szczęście… [lub] aby zapobiec występowaniu psot, bólu, zła lub nieszczęścia stronie, której interes jest brany pod uwagę. "
Kto zdefiniował zasadę użyteczności?
Sam
Bentham powiedział, że odkrył zasadę użyteczności w XVIII-wiecznych pismach różnych myślicieli: Josepha Priestleya, angielskiego duchownego o odmiennych poglądach, znanego z odkrycia tlenu; Claude-Adrien Helvétius, francuski autor filozofii doznań fizycznych; Cesare Beccaria, włoski prawnik…
Jaka jest zasada użyteczności znana również jako?
Utylitaryzm to XIX-wieczna teoria etyczna, najczęściej kojarzona z Jeremym Benthamem, Johnem Stuartem Millem i Henrym Sidgwickiem. … Bentham nazwał to zasadą użyteczności (znaną również jako zasada największego szczęścia) często wyrażana jako „największe dobro dla największej liczby”.
