Uczeni generalnie nie akceptowali heliocentrycznego poglądu, dopóki Izaak Newton w 1687 r. nie sformułował Prawa Uniwersalnej Grawitacji. To prawo wyjaśniało, w jaki sposób grawitacja powodowała, że planety krążyły wokół znacznie masywniejszego Słońca i dlaczego małe księżyce wokół Jowisza i Ziemi krążyły wokół swoich macierzystych planet.
Czy Newton wierzył w technologię heliocentryczną czy geocentryczną?
W 1687 r. Isaac Newton wbił ostatni gwóźdź do trumny dla Arystotelesa, geocentrycznego widoku Wszechświata. Opierając się na prawach Keplera, Newton wyjaśnił, dlaczego planety poruszają się tak samo, jak wokół Słońca, i nadał sile, która utrzymywała je w szachu, nazwę: grawitacja.
W jaki sposób Isaac Newton przyczynił się do stworzenia modelu heliocentrycznego?
To skutecznie usunęło ostatnie wątpliwości co do ważności heliocentrycznego modelu kosmosu, który twierdził, że Słońce (nie Ziemia) znajdowało się w centrum układu planetarnego Jego prace wykazały również, że ruch obiektów na Ziemi i ciał niebieskich można opisać za pomocą tych samych zasad.
Kto wspierał heliocentryczny model wszechświata?
Nicolaus Copernicus w swoim De revolutionibus orbium coelestium („O obrocie sfer niebieskich”, wydanym po raz pierwszy w 1543 r. w Norymberdze), przedstawił omówienie heliocentrycznego modelu wszechświat w podobny sposób, w jaki Ptolemeusz w II wieku przedstawił swój geocentryczny model w swoim Almagest.
Kto odrzucił model heliocentryczny?
Kopernik był właściwie szanowany jako kanon i uważany za znanego astronoma. Wbrew powszechnemu przekonaniu Kościół zaakceptował heliocentryczną teorię Kopernika, zanim fala protestanckiej opozycji doprowadziła Kościół do zakazania kopernikańskich poglądów w XVII wieku.
