Nisko osadzone ucho: Drobna anomalia Drobna anomalia Drobne anomalie fizyczne (MPA) są stosunkowo niewielkie (zazwyczaj bezbolesne i same w sobie nieszkodliwe) wrodzone anomalie fizyczne składające się z cech takie jak nisko osadzone uszy, pojedyncza poprzeczna fałda dłoniowa, telecanthus, mikrognatyzm, makrocefalia, hipotonia i zmarszczony język. https://en.wikipedia.org › wiki › Drobne_anomalie_fizyczne
Drobne anomalie fizyczne – Wikipedia
w którym ucho znajduje się poniżej normalnej lokalizacji. Technicznie rzecz biorąc, ucho jest nisko osadzone, gdy spirala ucha styka się z czaszką na poziomie poniżej płaszczyzny poziomej przez oba wewnętrzne kąciki (wewnętrzne kąciki oczu).
Skąd wiesz, że masz nisko osadzone uszy?
Klinicznie, jeśli punkt, w którym spirala ucha zewnętrznego styka się z czaszką, znajduje się na linii łączącej wewnętrzne kąty oczu (płaszczyzna dwukanałowa) lub poniżej tej linii, uszy są uważane za niskie.
Co może powodować nisko osadzone uszy?
Częste stany, które mogą powodować nisko osadzone i nietypowo uformowane uszy to: Zespół Downa . Zespół Turnera.
Przyczyny
- Zespół Beckwitha-Wiedemanna.
- Zespół Pottera.
- Zespół Rubinsteina-Taybiego.
- Zespół Smitha-Lemli-Opitza.
- Zespół Treachera Collinsa.
- Trisomia 13.
- Trisomia 18.
Jaki syndrom ma małe uszy?
Zespół Meiera-Gorlina (MGS) to rzadkie zaburzenie genetyczne. Główne cechy to małe uszy (mikrotia), brak lub małe rzepki (rzepka) oraz niski wzrost.
Czy małe uszy są rzadkie?
Występuje tylko w około 0,76 do 2,35 na 10 000 urodzeń, stan ten jest wyjątkowo rzadki. Wszystkie dzieci urodzone z mikrotią mają najczęstsze powikłanie związane z wadą rozwojową: osłabienie słuchu.
