Dziwna sytuacja jest standaryzowaną procedurą opracowaną przez Mary Ainsworth w latach siedemdziesiątych w celu obserwacji bezpieczeństwa przywiązania u dzieci w kontekście relacji z opiekunami. Dotyczy niemowląt w wieku od 9 do 18 miesięcy.
Kiedy została utworzona procedura Dziwna sytuacja?
Amerykańsko-kanadyjska psycholożka Mary Ainsworth (1913-1999) opracowała Procedurę Dziwnej Sytuacji (SSP) do pomiaru przywiązania matka-dziecko, a teoretycy przywiązania stosują ją od tego czasu. Kiedy Ainsworth opublikował pierwsze wyniki SSP w 1969, wydawało się, że jest to całkowicie nowy i wyjątkowy instrument.
Jaki jest cel Dziwnej Sytuacji w Ainsworth?
Dziwna sytuacja to częściowo ustrukturyzowana procedura laboratoryjna, która pozwala nam zidentyfikować, bez długiej obserwacji w domu, niemowlęta, które efektywnie wykorzystują głównego opiekuna jako bezpieczną bazę.
Jak Ainsworth zmierzył przywiązanie?
Dziwna sytuacja Ainswortha (1970) wykorzystała ustrukturyzowane badania obserwacyjne do oceny i pomiaru jakości przywiązania. Ma 8 z góry ustalonych etapów, w tym matka opuszcza dziecko na krótki czas, aby bawić się dostępnymi zabawkami w obecności nieznajomego i samotnie oraz matka wraca do dziecka.
Co Ainsworth dowiedział się o przywiązaniu?
Mary Ainsworth zidentyfikowała trzy style przywiązania: bezpieczny, lękowo-ambiwalentny niepewny i lękowo-unikający niepewny. Teoria przywiązania utrzymuje, że niemowlęta potrzebują „bezpiecznego” przywiązania, aby dobrze się rozwijać, podczas gdy niespokojne przywiązania mogą prowadzić do problemów.
